İmam Bayıldı Tarifi

Kendi çapımda yaptığım bir gözlem var mevsimlere göre yemek tercihleriyle ilgili. Doğrudur, yanlıştır orasını ispat etmem mümküm değil tabii. Kendi izlenimlerimden yaptığım bir çıkarım da diyebiliriz en basit haliyle. İnsanların (kadınlar demek daha doğru olabilir sanırım) yaz mevsiminde "akşama ne pişirsem ki?" diye bir dertleri olmuyor. Yaz mevsimi ya herşey bol sözüm ona hemen 5 dakikada birşeyler uydurulur. Yok anacım nerede herşey bol. Yazın 4 sebzesi var ilk aklıma gelen; domates, biber, patlıcan, salatalık. Ki şu an 5-6 yaşında olan kuşak bunların yaz sebzesi olduğunu bilmeden büyüyecek, çünkü her daim market tezgahlarında bulmak mümkün artık.

Yani demeye çalıştığım şey yaz mevsiminde yemek konusunda bu kadar rahat davranılmasının  sebebi sebze çeşitliliği falan değil. Yoksa onlarca kış sebzesi sayabilirim şu an kışın ne pişirsem telaşına düşmemizin nedeni sebze bulunamaması ise eğer.

Ben yaz ve kış mevsiminde kadınlarda yaşanan bu davranış değişikliğini 2 unsura bağlıyorum. Birincisi havanın kışın erken, yazın geç kararması. Kışın eve gittiğimizde (sanırım sadece çalışan kadınlar için yapmışım bu gözlemimi-kendim de yeni farkediyorum) hava çoktan kararmış oluyor. Beyin alt kodları uyku vakti!!! uyku vakti!!! diye çığlık atmaya başlıyor. Ama daha yemek yenmemiş, onu bırak yemek yapılmamış bile. İnsanın iki ayağı bir pabuca giriyor yemek bir an önce olsun diye. Hatta bu telaşı yaşamak istemeyen çoğu dişi kişi yemeğini ya bir önceki h.sonu ya da bir önceki gece hazrılayıp ertesi gün sadece salata eklenecek şekilde bırakıyor.

Amma velakin, kıştan yaza geçtiğimizde, güneş pırıl pırıl yüzünü göstermeye başladığında içimizdeki o "akşama ne pişirsem sendromu" yerini "tatile nereye gitsek sendromuna" bırakıyor. 1. sebep: Eve gittiğimizde hava hala aydınlık, ne pişirileceğini düşünmek için zaman var, hatta yemek yapmaya girişmeden önce biraz dinlenilebilir bile. 2. sebep: Yazlığa gidilmediği sürece tatilde yemek pişirilmeyecektir, yemek pişirilmeyecek ve temizlik yapılmayacak bir zaman diliminin planını yapmak, akşam pişirilecek yemeğin planını yapmaktan çok daha eğlencelidir:)

Ana konumuzun ikinci sebebine gelecek olursak; kışın canlıların enerji ihtiyacı artıyor. Soğuk havalarda ısınmak için kaloriye ihtiyaç duyan vücut beyne "ye!! ye!! ye!!" diye mesajlar yolluyor. Beyin de "Acıktım ama ne yesem acaba ?" diye düşünmeye başlıyor. Ki kışın her türlü yemek kabul görmez, illa et olacak, tavuk olacak, yağlı tencere yemeği olacak. Yoksa vücut nasıl ısınacak değil mi ama? Yoksa niye kışın çıkan o kadar sebze büyük çoğunlukla (temelde tam bir kalori deposu olan patates hariç-100 gr haşlanmış patates=100 kcal) ana yemeklere yardımcı olarak salata veya garnitür olarak tüketilsin ki değil mi? Bknz: Kereviz, brokoli, karnabahar, vs... Velhasılı kelam kışın ihtiyaç duyduğumuz daha fazla miktarda enerjiyi nereden alabileceğimiz sorunsalı kadınların beyninde akşama ne pişirsem sendromuna dönüşüyor.

Yaz mevsimi geldiğinde ise kışa nazaran o kadar fazla kaloriye ihtiyaç duymayan vücut beyni uyarmadığı için kadına bir rahatlık çöküyor ve kışın yaşanan ne pişirsem sorunsalı yerini aman hiçbir şey bulamazsam kahvaltılık birşeyler yeriz ne olacak, ya da bi menemen yapsam yeter şeklinde bir vurdumduymazlığa bırakıyor.

Bu sebeplerden ötürü kışın pişirilen karnıyarığın yerini yazın imambayıldı alıyor. Konuyu da ancak bu kadar iyi bağlayabilirdim tarife sanırım:)

Fotoğraflardan da anlaşılacağı üzere soğanları biraz küçümen doğradım ben her türlü yemeğin içinde soğanı hissetmeyi sevmediğim için. Sizler uzun uzun, soğanlar kendini iyice gösterecek şekilde de doğrayabilirsiniz. Pişirdikten sonra çekmeyi unuttuğum için bunlar yemek fırına verilmeden önce çekilmiş fotoğraflar. O nedenle domatesler bu kadar diri görünüyor. Piştikten sonra daha pörsümüş oluyorlar:) Püf noktası olarak hatırlatmakta fayda gördüğüm husus; soğan miktarı fazla olduğu içinsoğanların kısık ateşte pişirilmesi önemli . Yemeğin içinde yanık soğanlar kolayca dikkat çekebilir yoksa. Bir de tam soğumadan yenmemeli kesinlikle. Herkese afiyet olsun şimdiden...

Afiyet olsun...