Dışarıda bayıla bayıla yediğimiz ama evde kendimiz yapınca aynı lezzeti yakalayamadığımız birçok yiyecek vardır. Özellikle kadınların gıcık olduğu bir şey vardır bununla ilgili. Eşi dışarıda bayıla bayıla yerken bu yemekleri evde karısı yapınca kaşığın kenarıyla yer. Kaşığı alıp ağzının ortasına ortasına vurasım gelir böylelerini görünce. Ortada bir emek var, nimet var. Güzel olmuş, eline sağlık demek de parayla değil, bedava. Her konuda çok dürüstlermiş gibi karısının yaptığı yemeğe gelince sıra ne düşünüyorsa söyleyiverir. Bir de sanırsın ki Vedat Milor. Bunu bilmem kim usta yapıyor, şahane diye ahkam kesmeye başlar. Git her akşam o bilmem kim usta yapsın o zaman yemeklerini.

Bunların bir de eşinin yanında başkasının yaptığı yemekleri övüp bizimkisi böyle yapamıyor diyenleri var ki onlara kaşık yetmez fırıncı küreği lazım. Kırk yıldır yemeğini yediği karısına bir kere eline sağlık demişliği yoktur, varsa yoksa eleştirir. Başkasının evine gidince aynı yemekler dünyanın en güzel yemeği oluverir.

Türk erkeğinde genel olarak bir dışarı iyi görünüp evde terör estirme durumu vardır zaten. Arkadaşlarına, çevresine sorsan melek gibi adam, eşine çocuklarına etmediği nemrutluk kalmaz. Böyle genellemeleri hiç sevmem aslında. Ama bu, oldukça fazla şahit olduğum bir durum. Karısının yemeğini beğenmeyip başkasının yemeğini öven baba aynı şekilde kendi çocuğunun yaptığı hiçbir şeyden memnun olmayıp komşu çocuklarını yere göğe sığdıramaz. Şimdilerde biraz daha iyiye gitse de durum biz seksenli yıllar doğumluların ailelerindeki durum genel olarak budur. Baba sert/otoriter, anne her şeyi alttan alan, çocukları için kendini babaya karşı siper eden cefakar kadın. Bir neslin psikolojisi Amerikalıların “dad issues” dediği baba kaynaklı travmalarla heder oldu bu yüzden.

Sanırım biraz da bu yüzden bizim nesilden anne babalar da çocuklarını fazlaca şımartıyor. Zamanında kendi isteyip de yapamadığı ne varsa çocuğu yapsın, isteyip de sahip olamadığı ne varsa çocuğu sahip olsun istiyor. Ama bunun aşırısının da yanlış olduğunun farkında değiller. Bir neslin psikolojisi de kendine aşırı güvenle ve istediği her şeye sahip olabileceği inançlarının çok acı tecrübelerle yerle bir olmasıyla heder olacak. Sağlıklı bir psikoloji bir sonraki kuşağa artık.

Lokanta Usulü Mercimek Çorbasının Püf Noktaları

Tarifimize dönecek olursak… O esnaf lokantalarında bayıla bayıla yediğimiz Mercimek Çorbası var ya, evde bir türlü aynı lezzeti yakalayamadığımız. İşte o çorbanın tarifini hazırladım sizler için. İtiraf etmeliyim ki tam tamına aynı lezzete sahip değil. Ama bence bu tarif bir tık daha lezzetli o çorbalardan. Onlarda hafif bir yavanlık vardır, bol limon ister illa ki. Bu çorbanın kendine has muhteşem bir kokusu ve lezzeti var.

Et suyunu her zaman taze olarak bulmamız mümkün değil biliyorum. Ama yine biliyorum ki birçok marifetli arkadaşımız et suyunu dondurarak saklıyor. O dondurduğunuz et sularını da aynı miktarda kullanabilirsiniz. Et suyu yerine tavuk suyu da kullanabilirsiniz ama tadı muhakkak ki değişecektir. Aynı şekilde sevmiyorsanız veya o an elinizde yoksa tamamını su da kullanabilirsiniz. Ama et veya tavuk suyu kullanılanlar gibi hoş aromalı bir çorba olmayacaktır.

En çok Mercimek çorbasında aklıma gelir bu konu. Mutfakta yeni olanlar ve bugüne kadar farketmemiş olsa da bazı eksikleri olanlar için soğan kavurmanın püf noktaları yazısını hatırlatmak istedim.

Afiyetle kalın…

Benzer Tarifler

Click for recipe in English

Lokanta Usulü Süzme Mercimek Çorbası Tarifinin Yanına Ne Gider?

Günün Menüsü 16 Ocak

Günün Menüsü 24 Ekim

Günün Menüsü 11 Ağustos

Günün Menüsü 1 Ağustos

Hepsini Göster