Ekler Tarifi

Ülke olarak büyük felaketler yaşadığımız bir dönemden geçiyoruz. Herşeyden önce sabır ve metanete ihtiyacımız var evet ama aslında sadece bu olaylarla ilgili olarak değil, genel olarak mantıklı düşünüp soğukkanlı davranmaya ihtiyacımız var. Yapı olarak çok çabuk karar veren, fevri hareket eden, sonra da pişman olan insanlarız. Sonradan pişman olacağımız bir harekette bulunmadan önce iyice düşünmekte fayda var. Bunlar neden yazdığımı merak ediyorsunuzdur eminim.

Gerek geçen hafta çok sayıda şehit verdiğimizde, gerekse deprem felaketi sırasında sosyal medyada en çok konuşulan şey ne yapmalıyız nasıl yardım etmeliyizden çok "kim daha çok şehitler için özlü sözler yazdı, kim tv programına çıkmadı, kim konserlerini iptal etti, vs..." Programlarını yapmaya devam edenler topa tutuldu. İptal edenler samimiyetsiz bulundu. Kimse kimseye yaranamadı yine kısacası. Ancak bu facebookta twitterda sen az üzüldün, ben çok üzüldüm diyen, saatlerce arkadaşlarından gördükleri sözleri copy+paste yaparak başkalarının beğen tuşuna basmasını bekleyen insanlar akşam evlerine gittiklerinde açtılar televizyonlarını geçtiler dizilerinin karşısına ve unutuverdiler şehitleri. Çünkü onların görevi sadece başkasının üzülüp üzülmediğini denetlemekti. O görevi de akşama kadar itina ile yerine getirdiklerinden "vicdanları" rahattı.

Sanki kırk yılın başında bir şehit vermiştikte herkes üzerine düşen görevi yerine getirmişti. Sanki hergün tek başına şehit olan askerimiz yanında 25 kişi daha ölmediği için anılmayı haketmiyordu.  Onun canı can değildi çünkü, onun ailesi de üzülmeye (ya da facebookta paylaşmaya) değmezdi. Evet ben de çok üzüldüm çok sayıda askerimizin şehit olmasına, ama daha çokta "falanca ilin filanca ilçesinde pusuya düşürülen 1 askerimiz şehit oldu" haberlerindeki o "1 asker"lere üzüldüm ben gazetelerde kendilerine sadece 3 satır yer bulabildikleri için, haber programları 30 saniyelik haberlerini yarım ağızla verdiği için. Onlar da "vatan sağolsun" diye şehit olmuştu halbuki.

Yazımın başında çabuk karar verip, fevri hareket ettiğimizi söylemiştim. İnternette gördüğümüz herşeye hemen inanıyoruz, hiç vakit kaybetmeden arkadaşlarımızla paylaşıyoruz. Hiçbirimizin aklına önce bilginin doğruluğunu kontrol etmek gelmiyor. Mesele şehitlerimizin acısının taze olduğu günlerde ortalıkta dolaşan pek çok haberden biri de aslında şehit sayısının 50'den fazla olduğu ama anayasadaki bir maddeye göre 50'den fazla şehit verildiğinde hükümet düşeceği için sayının düşük gösterildiğiydi. Bunu paylaşan binlerce insan vardı. Görünen o ki 1 tanesi de açıp bakmamış gerçekten böyle bir madde var mı anayasada acaba diye.

Şehitlerimizin acısı geçmeden Van'dan gelen haberle sarsıldık bu sefer. Ama depremden çok haber spikerlerinin gafları konuşuldu. Şu an herşey çok sıcak, hala göçük altından çıkarılanlar var, tüm firmalar seferber olmuş yardım kolileri gönderiyorlar. Peki bundan 1 ay sonra ne olacak? Kaç kişi zepremzedelere yardım etmek için birşeyler yapacak? Bu şartlar altında çadır sağlayamayan Kızılay ne zamana kadar yardım edebilecek? Her deprem olduğunda aynı manzaralara bakmaktan, aynı şeyleri yaşamaktan ne zaman sıkılıp deprem bilincine ulaşacağız ve her depremde başımıza yıkılmayacak binalar inşa etmeye başlayacağız?  Deprem omadıkça depremi unutuyoruz hep. Ama bu coğrafyada yaşadığımız müddetçe her zaman aklımızın bir köşesinde bulunması gerekiyor halbuki. Buraya kadar sabırla okuyan varsa eğer teşekkür ediyorum. Ağzınızın tadı yerine gelsin diye bir tatlı tarifi veriyorum bugün.

Afiyetle kalın...

Videolu Ekler Tarifi

Afiyet olsun...