Güllaç Tarifi
Ramazan'ın müjdecisi güllaç mıdır yoksa güllacın müjdecisi ramazan mıdır? Cevap ne olursa olsun ramazan ve güllaç birbirinden ayrı şekilde düşünülemez. Eskiden güllaç ve ramazan pidesi neden ramazan dışında yapılmıyor, halbuki olsa yeriz şeklinde düşünüyordum ama artık bu konudaki fikrim tam tersine döndü. Artık bazı şeylerin belli bir zamanının olması, o zamanı beklemek, zamanı geldiğinde hasret gidererek yemek daha güzel geliyor.
Ramazan pidesi her zaman bulunabilir olsa kimse pide kuyruğuna girmez mesela. Pide kuyruğunun bile bir güzelliği var bana göre. Kandil simidi kandillerde değil de her zaman olsa sokakta yürürken birden burnuna çalan mahlep kokusuyla o günün kandil olduğunu hatırlamazsın ya da. Bu tür dini ya da toplumsal ritüeller toplumsal kültürün birer parçası, biriktirilen anıların mihenk taşı. Çocukken alınan bayramlıkların yaşattığı heyecanı unutabilen var mıdır? İşte bu yüzden güllacın sadece ramazan ayında yenmesini yürekten destekliyorum.
Asıl konumuz olan güllaç tarifine dönecek olursak, güllacın seveni olduğu kadar sevmeyeni de çoktur. Seven tarafta yer alan biri olarak sevmeyenlerin daha önce çok kötü güllaçlar yediklerini düşünüyor ve güllaç sevmeyen birini görünce "Sen iyisini yememişsin, ben yapayım da ye bir." şeklindeki söylemlerimle darlamayı boynuma borç biliyorum. Çünkü neden olmasın.
Güllaç yaprağı tatsız, nötr bir malzeme olduğu için güllaç tüm lezzetini şerbetinden alıyor. Bu nedenle klasik güllaç yaptığımda şerbetini gül suyu, vanilya ve damla sakızı aromalarıyla destekliyorum. Ama hiçbirini birbirine baskın gelecek şekilde kullanmıyorum ki kullandığım diğer aromalar ziyan olmasın. Hepsinin aroması hafiften hafiften hissediliyor ve yerken her bir lokmada yeni bir keşif yaşanıyor.
Bir diğer yöntemimde meyveli muhallebili güllaç ya da hindistan cevizli muzlu güllaç tariflerinde olduğu gibi aromalı malzemelerle desteklemek.
Güllaçta dikkat ettiğim bir diğer şey de şerbetini fazla kullanmamak. Güllaç dilimini kaldırdığımda altında şerbet kalmasını, güllacın bulamaç gibi olmasını sevmiyorum. O yüzden şerbetini güllaç yaprakları tamamen çekecek kadar kullanıyorum. Eğer siz daha çok şerbetli seviyorsanız süt miktarını artırabilir ya da yaprak miktarını azaltabilirsiniz.
Yine yukarıda bahsettiğim güllacın nötr bir tada sahip olmasından kaynaklı olarak güllaçta kullandığım şeker miktarını klasik sütlü tatlılarda kullandığımdan biraz fazla kullanıyorum. Güllacın şekeri az olduğunda tadı da yavan oluyor bana göre. Ama biz bu konuda benden farklı düşünüyorsanız şeker miktarını azaltabilirsiniz.
Son olarak değinmek istediğim konu gül suyu. Güllaçta kullanılan gül suyu bildiğiniz, mevlitlerde ellere sıkılan gül suyudur.
Afiyetle kalın...
Porsiyon : 6 kişilik
Malzemeler
- 200 g güllaç yaprağı,
- 1 lt süt,
- 1 su bardağı şeker,
- 1/2 su bardağı çekilmiş fındık,
- 1/2 su bardağı çekilmiş kabuksuz badem,
- 1 yemek kaşığı gül suyu,
- Bıçağın ucuyla öğütülmüş vanilya,
- 2 diş damla sakızı,
- Üzerini süslemek için antep fıstığı, nar taneleri, kiraz şekeri, vs.
Hazırlanışı
- Sütü bir sos tenceresine alın,
- İçine şeker, gül suyu, vanilya ve ezilip toz haline getirilmiş damla sakızını ekleyip karıştırın,
- Ocağa alıp orta hararetli ateşte kaynamasına müsaade etmeden ısıtın (buharı tütmeye başladığında ateşten alabilirsiniz),
- Güllaç yapraklarının sığabileceği bir fırın kabına yaprakları kırarak dizin ve her sırada üzerlerine kepçe ile süt gezdirin,
- Yaprakların yarısını dizin ıslattıktan sonra üzerlerine fındık ve bademi serpin,
- Kalan yaprakları da aynı şekilde dizip ıslatın,
- En son kalan tüm sütü üzerine gezdirin,
- Üzerini örtüp 30 dk.-1 saat dinlendirin,
- İstediğiniz şekilde süsleyerek servis yapın.
Afiyet olsun...
21 Mayıs 2020 02:06
16 Mayıs 2020 22:23
11 Mayıs 2020 09:29
09 Mayıs 2020 12:53
13 Haziran 2017 23:35